فاشیسم فارس و ژنوساید فرهنگی در ایران

نگاهی به کنوانسیون های بین المللی و ژنوساید فرهنگی ملل غیر فارس توسط فاشیسم فارسگرا

هستی ( حیات) مفهومی است که برای جمع معنای خاص دارد . یک فرد با مرگ ، حیاتش به پایان میرسد اما حیات یک «جمع » مانند گروهی اقلیت ، در موجودیت افراد آن است . مرگ فیزیکی اعضا نمی تواند موجب نابودی گروه شود هرچند به سلامت آن ممکن است آسیب زند .

.

یک گروه اقلیت حیات دیگری نیز دارد که به نفوس اعضای آن مربوط است و در قالب زبان ، فرهنگ ، مذهب ، حس مشترک تاریخی و سرنوشتی مشترک متجلی میشود .  

بدون این «حیات» میتوان گفت که اعضای گروه زنده اند اما خود گروه زنده نیست .

.

نابودی این گروه در اثر کشتار اعضای آن در کنوانسیون ممنوعیت و مجازات نسل کشی مطرح شده است . د این رابطه کلاسر می گوید :  « چنانچه علت نابودی قربانی ، نژاد ، مذهب یا اعتقادات سیاسی او باشد – بدون دستیابی به منفعت دیگر – این عمل جنایتی در حقوق بشر محسوب می شود . در حالیکه اگر این کار به منظور نابودی کامل یا جزئی یک گروه قومی ، ملی ، نژادی یا مذهبی باشد ، نسل کشی نامیده می شود . 

.

کنوانسیون 1938 ممنوعیت و مجازات نسل کشی ، اولین کنوانسیون پس از جنگ جهانی اول است که به حمایت از اقلیت ها می پردازد . این کنوانسیون بخشی از حقوق جزای بین الملل را تشکیل می دهد و به برخی از مسائل رفاهی اقلیت ها  در حقوق بین الملل نوین اشاره دارد .  

.

در تعریف "نسل کشی "، لمکین که برای اولین بار  این کلمه را از لغت یونانی " جنوس " به معنی نژاد  ، ملت یا قبیله و فعل " کدر" به مفهوم کشتن ساخته است ، می گوید : « نسل کشی عبارت است از طراحی هماهنگ اقدامات مختلف با هدف نابودی بنیانهای اساسی گروه های ملی و در جهت نابود سازی خود گروه .هدف این طرح ممکن است فروپاشی نهادهای سیاسی – اجتماعی ، حیات فرهنگی و زبانی یا احساسات ملی ، مذهبی و یا اقتصادی گروههای ملی و در نهایت سلب امنیت ، آزادی ، سلامت ، کرامت و حتی زندگی افراد متعلق به این گروه ها باشد . نسل کشی علیه هستی و موجودیت یک گروه ملی صورت میگیرد و اقدامات علیه افراد گروه نه به عنوان فرد بلکه به عنوان اعضای یک گروه ملی صورت میگیرد . »   

.

وی سپس اقسام نسل کشی سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی ، بیولوژیکی ، مذهبی و اخلاقی را توضیح داده و اینگونه نتیجه گیری میکند که حتی در زمان صلح گروه های خاص در مرزهای کشورهای بیگانه زندگی میکنند که اگر حمایت های لازمه بعمل نیاید ، نوعی تشنج بین المللی صورت میگیرد و نهایتا یک پیمان چند جانبه را برای حمایت از گرو های اقلیت ملی ، نژادی و مذهبی پیشنهاد    می کند .

.

مجمع عمومی سازمان ملل در قطعنامه شماره (1) 96 مصوب 11دسامبر 1946 تاکید کرد که از نظر حقوق بین الملل " نسل کشی " جنایتی است که جهان متمدن آن را محکوم می کند و کسانیکه مرتکب آن شوند ، چه افراد و چه مقامات رسمی یا دولتمردان باید مجازات شوند .  

.

طبق ماده دوم کنوانسیون منع نسل کشی ، گروههای ملی ، قومی ، نژادی یا مذهبی مورد حمایت این کنوانسیون می باشند .

.

اقداماتی که نسل کشی به شمار میروند :

ماده 2 کنوانسیون ، " ژنوساید " یا نسل کشی را شامل اقدامات زیر میداند :

1 – کشتار اعضای گروه

2 – وارد آوردن صدمات شدید جسمی و روانی به اعضای گروه

3 – ایراد صدمات عدمی به گروه از طریق تغییر شرائط زندگی با هدف نابودی فیزیکی بخشی از گروه یا کل آن .

4 – تحمیل اقدامات اجباری به گروه  از طریق کنترل زاد و ولد

5 – انتقال اجباری کودکان از گروه به سایر گروهها

مورد آخر را نسل کشی فرهنگی می نامند . این روند موجب محو گروه بعنوان یک واحد فرهنگی در مدت زمانی کوتاه می گردد.

.

ماده اول کنوانسیون پیشنهادی دبیر کل ، نسل کشی فرهنگی را به شرح ذیل تعریف می کند :

نابودی ویژگی های خاص گروه از طریق :

1 – انتقال اجباری کودکان به سایر گروه های انسانی

2 – تبعید سیستماتیک و اجباری افرادی که نماینده فرهنگ گروه هستند .

3 – منع کاربرد زبان ملی حتی در مکالمات خصوصی

4 – نابودی سیستماتیک کتابهای منتشره به زبان ملی یا آثار مذهبی و جلوگیری از انتشار مجدد

5 – تخریب سیستماتیک یادبودهای تاریخی و مذهبی و تغییر آنها برای کاربرد بیگانگان

6 – نابودی و پراکنده کردن اسناد و اشیایی که دارای ارزش تاریخی ، هنری یا مذهبی هستند .

.

[ در صد سال اخیر در ایران و علیه اقلیت قومی ترکان مورد اول مطرح شد و اجرا نشد . مورد دوم و سوم  گاها اجرا شد و موارد چهارم تا ششم به شکلی بسیار گسترده علیه کتب و نشریات و آثار ادبی و فلکلوریک آذربایجان پیاده شد و هزاران جلد کتاب ترکی در زمان رضا شاه و محمد رضا شاه به خصوص بعد ازسقوط پیشه وری و اشغال آذربایجان توسط ارتش تهران به آتش کشیده شد و انتشار مجدد کتب و نشریات ترکی ممنوع گردید و مدارس ترکی تعطیل و استفاده از زبان ترکی در مدارس و دانشگاه های و ادارات ممنوع گردید و مستوجب جریمه بود ضمنا برای تغییر هویت و یادبود های تاریخی آذربایجان اسامی مناطق و شهرهای تغییر داده شد مثلا توفارقان به آذرشهر و اوجان به بستان اباد و قوشا چای به میاندوآب و...تغییر نام داده شدند. ]

.

به نظر شما اعمال حکومت فارس گرا ، نسل کشی فرهنگی محسوب نمی شود ؟؟؟

.

کمیته ویژه در ماده ای جداگانه ، نسل کشی فرهنگی را چنین تعریف می کند :  در این کنوانسیون           " ژنوساید " شامل هر عمل عمدی است که با هدف نابودی زبان ، دین یا فرهنگ یک ملت ، گروه نژادی یا مذهبی بخاطر ملیت ، دین یا عقاید مذهبی اعضای آن صورت می گیرد نظیر :

1 – منع کاربرد زبان گروه در مکالمات روزمره یا در مدارس و جلوگیری از چاپ و نشر کتب و مطبوعاتی که به زبان گروه می باشد .

2 – محو و نابودی کتابخانه ها ، موزه ها ، مدارس ، موسسات و اشیاء تاریخی گروه .

.

کمیته ششم مجمع عمومی نیز به تفضیل به موضوع نسل کشی فرهنگی پرداخته است و نتیجه میگیرد که : چنانچه برای این عمل مجازاتی تعیین نشود، منجر به نسل کشی جسمانی گروه می شود .

[ مطالعه موارد فوق که بخشی از مباحثات مطروحه در خصوص زنوساید و قتل عام فرهنگی می باشد ، به وضوح و شفافیت کامل افرادی که در ایران به بهانه بسط و توسعه اندیشه یک زبان ، یک پرچم و یک ملت به تخریب زبان و فرهنگ ملل غیر فارس پرداختند را مصداق جنایتکار  بین المللی دانسته و اعمال آنان را ژنوساید و قتل عام فرهنگی میداند .

در ایران همچنانکه قبلا اشاره شده ، با قدرت گیری رضاخان تفکرات فاشیستی و شووینیستی که از غرب و به خصوص آلمان نازی به ایران وارد شده بود ، به سیاست رسمی و دولتی تبدیل و تراژدی سیاه شروع میشود :

.

قتل عام فرهنگی ترکان ، اعراب و دیگر ملل غیر فارس

.

در تمام سطوح از کودکستان ها تا دانشگاه ها و فرهنگستانها و از کتب دبستانی گرفته تا تمام نشریات و کتب علمی – ادبی و تاریخی  و ... زبان ترکی ممنوع و کتب و نشریات ترکی معدوم  و جمع آوری شدند و روشنفکران آزاد اندیش زندانی ، تبعید یا اعدام گشتند .

.

نشریاتی مانند مجله کاوه که در برلین آلمان (1916 – 1924 میلادی ) بوسیله تقی زاده اداره میشد و  محافلی چون " هیات میهن پرستان" ، توسط محمد علی فروغی ، محمد قزوینی و محمد علی جمالزاده  دقیقا براساس اندیشه برتری نژادی شکل گرفتند و به بهانه اتحاد زبانی به حذف زبان و فرهنگ های غیر فارسی در ایران پرداختند در ادامه همین پروژه سیاه کاظم زاده ایرانشهر فاشیستهایی چون عباس اقبال آشتیانی ، رضازاده شفق تبریزی ، رشید یاسمی کرد ، ابراهیم  پورداوود گیلانی و مشفق کاظمی را دور خود جمع کرده و مجله "ایرانشهر " (1922-1925میلادی ) را جهت بسط همان افکار شووینیستی و نژادپرستانه منتشر کرده و به تئوریزه نمودن و زمینه چینی برای ژنوساید فرهنگی دست زدند .

.

 "نامه فرهنگستان " نیز بوسیله مشفق کاظمی ، جمالزاده و احمد فرهاد در برلین منتشر و به بسط همان اندیشه ها دست زد. افرادی چون غلامحسین فروهر ، پرویز کاظمی ، تقی ارانی  و ... و حسن نفیسی و ... به این گروه پیوستند و پروژه تخریب و قتل عام فرهنگی را توسعه دادند .

.

در این مسیر شیطانی دکتر محمود افشار و بنیاد شیطانی اش ( بنیاد افشار و کتابفروشی تاریخ  ) و «انجمن ایران جوان» گامی بزرگ برداشته اند .

.

 محمود افشار از اتحاد زبانی ( حذف زبان ملل دیگر ) سخن گفته و به صراحت می نویسد :

««ما هم ناچاریم پان ایرانیسم یعنی اتحاد ایران را داشته باشیم »»

.

افشار که گاهی او را به خاطر خدمات ! بیشمارش به ناسیونالیسم افراطی فارسی ،  پدر پان فارسیسم  میخوانند در مجله آینده ارگان رسمی پان ایرانیستها از خطر زرد ( ترکان) سخن گفته و برای رفع این خطر راه حل زیر را ارائه میدهد :

.

1 : ترویج زبان و ادبیات فارسی و تاریخ ( اریایی های کشور ) ایران بخصوص در آذربایجان ، کردستان ، عربستان ایران ( خوزستان) ، بلوچستان و نواحی ترکمن نشین

2 : کوچ دادن ایلات ترک و عرب به داخل و ایلات فارس به مناطق آذربایجان و خوزستان [ نسل کشی به روش کوچ اجباری ]

3: تغییر تقسیمات کشوری بنا به ایدئولوژی وحدت ملی [ جهت نابودی جغرافیای تاریخی آذربایجان ]

4 : از بین بردن اسامی ترکی و عربی و غیر فارسی دهات و کوهها ، رودخانه ها و فارسی کردن آنهاو  ممنوع کردن استفاده از زبانهای محلی در محاکم ، مدارس ، ادارات دولتی بخصوص در قشون( ارتش )

.

دقت کنیم که طبق مفاد ماده اول  کنوانسیون پیشنهادی دبیر کل و مفاد کنوانسیون ویژه ، پیشنهاد دوم محمود افشار در قالب قتل عام فیزیکی و پیشنهاد سوم و چهارم  ایشان دقیقا در قالب ژنوساید و قتل عام فرهنگی می گنجد و طبق قوانین حقوق بشر محمود افشار و پیروانش جنایتکار علیه بشریت محسوب شده و باید در دادگاه های صالحه داخلی یا بین المللی محاکمه و مجازات شوند .

.

این در حالیست که بنیاد و موقوفه ایشان هم اکنون به نام «کتابخانه  تاریخ» در خیابان تجریش توسط نوه ایشان بابک افشار به فعالیت سیاه و شیطانی خود ادامه میدهد و افرادی چون محسن پزشکپور رهبر «حزب پان ایرانیست» نیز که صراحتا از مکت فاشیسم هیتلری تبعیت میکنند و کاوه بیات و پیروز مجتهدزاده و محسن سازگارا  و ... که به نفی و تخریب و تکذیب ترکان  و آذربایجان مشغولند ، در حال حاضر کاملا آزادانه به فعالیت جنایتکارانه و تئوریزه نمودن پروژه قتل عام فرهنگی در ایران مشغولند .   

منابع و مراجع :

حقوق بین الملل و حقوق اقلیت ها       نشر پژوهشکده مطالعات راهبردی        ترجمه شمشادی و آقایی