نجال رسانه ای پس از بازی تراختور و پیروزی که در آن همه چیز به یک سناریوی از قبل طراحی شده می ماند، با هدف محرومیت تراختور از تماشاگر و تضعیف تدریجی آن و برگرداندن آن به لیگ پایین تر انجام می شود.
توزیع ساندیس های گرم و کیک های خشک و تاریخ مصرف گذشته و سپس تحریک تماشاگران با رفتارهای زننده نیروهای به اصطلاح امنیتی و توهین های زننده و نژاد پرستانه به اصطلاح هواداران پیروزی، برای انداختن آن ساندیس های گرم و بدمزه به سمت زمین که بنا به اطلاعات رسیده عده ای نفوذی درون تماشاگران تراختور هم وارد شده بودند و با انداختن ساندیس های خودشان بقیه را هم تحریک به این کار می کردند، فقط و فقط به این دلیل بود که بهانه ای برای محروم کردن تراختور بتراشند. قرار دادن میکروفن در حلق آن به اصطلاح هواداران پیروزی به گونه ای صدای تماشاگران قوی تر از صدای گزارشگر شنیده می شد و قطع کامل میکروفن سمت هواداران تراختور، هماهنگی قبلی با عادل فردوسی پور در مورد نشان دادن پرتاب بطری های آب به صورت زنده درست در ابتدای بازی و جالب اینکه درست در همان لحظه عوامل نفوذی درون تماشاگران به صورت زنده ماموریتشان را در پرتاب بطری ها انجام دادند تا به صورت سند زنده از تلویزیون پخش شود .... همگی نشان می دهد که برای این سناریو برنامه ریزی کامل انجام شده بود!؟
حالا سوال این است که در برابر تصمیم از پیش طراحی شده محرومیت تماشاگران تراختور، بهترین راه حل و بهترین واکنش تماشاگران چه می تواند باشد؟
عده ای می گویند که ما بدون توجه به محرومیت به استادیوم خواهیم رفت تا آنها را مجبور کنیم که ما را به ورزشگاه راه بدهند یا از تپه های اطراف بازی را خواهیم دید. این واکنش به چند دلیل نامناسب است. اول اینکه این اقدام می تواند به درگیری با نیروهای به اصطلاح انتظامی بیانجامد و آنها بهانه کافی داشته باشند که تماشاگران را به قانون شکنی و عدم تبعیت از حکم صادر شده از سوی فدراسیون متهم کنند و تیم را باز هم محرومیت های بیشتر جریمه کنند. اشکال دیگر این است که چون خیلی ها دوست دارند بازی را ببینند و می دانند که به ورزشگاه راه نخواهند داد، در این حرکت شرکت نخواهند کرد و بازی را از تلویزیون تماشا خواهند کرد و آن عده ای که به ورزشگاه می روند در اقلیت خواهند بود و این کار ماموران در سرکوب شدید افراد را راحت تر خواهد کرد.
پیشنهاد دیگری که مطرح شده برگزاری اعتراضات در درون شهرها همزمان با بازی است که باز هم به دلیل همزمان بودن با زمان مسابقه می تواند با استقبال کم مواجه شود چون خیلی ها دوست دارند بازی را حتما ببینند حتی اگر شده از تلویزیون لذا باز هم نیروی ما تقسیم خواهد شد و تعداد کسانی که بیرون خواهند آمد کم خواهد بود و سرکوبش راحت تر
اما بهترین واکنش از نظر من این است که باید تجمع مسالمت آمیزی را بلافاصله بعد از پایان مسابقه در شهرها انجام دهیم. اگر در آن بازی محروم از تماشاگر، تراختور بازی را ببرد، همه برای شادی کردن به خیابانها خواهیم ریخت و صدها هزار نفر دختر و پسر و زن و مرد یک جشن بزرگ را در شهرها به راه خواهیم انداخت و اگر بازی با مساوی یا باخت همراه شود باز صدها هزار نفر با پرچمها و نشانه های تراختور به نشانه اعتراض راهپیمایی سکوت در شهر برگزار خواهیم کرد. هرکسی بتواند با ماشین شخصی بیاید و در صورت برد، بوق شادی بزنند و در صورت باخت یا مساوی بوق ممتد اعتراض! بقیه هم با پای پیاده بدون شعار و فقط برای پیاده روی سکوت با پرچمهای قرمز و نشانه های تراختور.
به این ترتیب ضمن خودداری از متحمل شدن هزینه سنگین بازداشت های احتمالی در فضای بیرون از شهر در اطراف استادیوم و متهم شدن به قانون شکنی و محرومیت های احتمالی بعدی، با حضور پر تعداد و آرام خود در شهر، هم اعتراض خود را به محرومیت غیرقانونی تیم اعلام خواهیم کرد و هم به حکومت هشدار خواهیم داد که اگر در ورزشگاهها را ببندد، مردم به خیابانها خواهند ریخت! لذا کار برایش دشوارتر خواهد شد!؟ پس بهتر است بیش از این برای تیم حاشیه سازی و سناریو نویسی نکند و در راه پیشرفت ورزش آذربایجان سنگ اندازی نکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر